Vanmorgen moesten we ons om 9.30 uur melden op de afdeling. Gisteren werd gezegd dat het toch niet zeker was of ze vanaf dinsdag moest blijven. Als ze erg goed zou zijn, zou ze weer mee naar huis mogen. Toch maar alle spullen gepakt vanmorgen en Johan bracht Yael naar school. Na school werd hij opgehaald door opa, waar hij altijd graag komt. Samen met zijn neef en vriend Julian (ze kunnen niet met en niet zonder elkaar)! Eenmaal in het ziekenhuis kregen we een eigen kamer. Noëmi kreeg een middeltje om suf te worden (onder sedatie), zodat ze rustig zou liggen met de CT-scan. Ze werd er heel misselijk van en spuugde het zo snel mogelijk weer uit. Het meeste had ze gelukkig al doorgeslikt. We spraken Nicolette en Stefan ook. (Nicolette is een nicht van mij). Hun zoontje Rinze (nu 1,5 jaar) is sinds juli bezig met chemotherapie, omdat hij leukemie heeft. Zondag in de kerk hoorden we van oom Aad (Nicolettes vader), dat Rinze vanaf maandag weer opgenomen zou worden om aan de tweede kuur te beginnen. Heel apart en bizar dat je elkaar hier spreekt en ziet. Doordat je een zelfde situatie meemaakt, kun je veel met elkaar delen. Nu al huilen en lachen! Noëmi speelde vanmorgen op de gang met het houten poppenhuis (ze hebben hier prachtig speelgoed)! We hoorden een muziekje en daar kwamen twee CliniClowns! Met een klein gitaartje en rode neusjes. Ze speelden een spelletje met een bal. Noëmi vond het geweldig. CliniClowns voor onze dochter; dat hadden we nooit gedacht. Dan schiet je ook weer vol. Op een gegeven moment werd ze wat suf en bleef ze rustig op bed liggen (natuurlijk met haar duim in haar mond). Een plaszakje werd geplaatst (om urine op te vangen en te onderzoeken) en ze werd in haar bed naar beneden gebracht. Daar mocht ze door de CT-scan. Alle kamers zijn vrolijk aangekleed en versierd. Ze deed het super! Ze zou nog een spuitje rectaal krijgen (choral hydraat) om nog rustiger te worden, maar dit was niet nodig! Je kunt wel merken dat het allemaal indruk op haar maakt. Vanmorgen zag ze op de gang een verpleegkundige en ze kwam gauw bij me staan. Ik vroeg haar of ze het spannend vond en dat bevestigde ze. (Gisteren was ze flink geprikt door drie dames in witte jassen). Ze is de witte jassen van mamma wel bekend, maar vreemden die je zeer doen, zijn heel spannend en terecht! Direct na de CT-scan viel ze in slaap. Ze heeft even lekker bijgetankt. Helaas lukte het niet met het plaszakje, dus moesten we nog tot 17.30 uur blijven om urine op te kunnen vangen. Het was niet voldoende, dus proberen we het met gaasjes in haar luier. Deze moet ik in een spuit doen en dan de urine eruit drukken in een potje. Hopelijk hebben we morgen voldoende verzameld! Er is een mooie speelkamer en er zijn auto’s waar de kleintjes in kunnen racen over de gangen. We hadden de laptop meegenomen naar het ziekenhuis, dus Johan was af en toe lekker filmpjes aan het kijken met Noëmi. Ik ging even op de trap in het zonnetje zitten. Beetje jammer om met zulk weer in het ziekenhuis te zijn… Maar ja, er zijn ergere dingen weten we inmiddels!
De co-assistent is nog langsgeweest, er waren geen bijzonderheden. Weer genoeg gebeurd vandaag! We mochten weer heerlijk eten in de Saffier, bij m’n ouders. Yael weer lekker mee naar huis genomen en weer heel veel kaarten e.d. opengemaakt! Bedankt weer allemaal! Morgen weer een nieuwe dag vol onzekerheden…
Liefs,
Johan en Marjolein
Wat is het toch een prachtig meisje! En zo vredig.
BeantwoordenVerwijderenZelfs mijn vriendin (die nu een half jaar een dochterje heeft) is onder de indruk van haar schoonheid.