Thuis...

Vorige week werd de koorts bij Noëmi hoger (tot 39.3’C), dus nam Johan contact op met het ziekenhuis. Omdat Noëmi’s bloedbeeld de laatste keer goed was en ze at en dronk erg goed, mochten we het aankijken. Sindsdien ging het echt heel goed met haar! We genieten ontzettend van haar en zijn blij dat we haar bij ons thuis mogen hebben. We hebben leuke dingen gedaan, zijn op veel verjaardagen geweest en hebben natuurlijk van de sneeuw genoten.

Vanmorgen in de kerk heeft de dominee weer voor Noëmi en ons als gezin gebeden, met het oog op a.s. donderdag wanneer de operatie plaats zal vinden. Direct na het gebed werd Psalm 121:4 gezongen.

De Heer’ zal u steeds gadeslaan,

opdat Hij in gevaar

uw ziel voor ramp bewaar’.

De Heer’, ’t zij g’in of uit moogt gaan,

en waar g’u heen moogt spoeden,

zal eeuwig u behoeden.

Johan en ik waren heel emotioneel en vonden de woorden en de psalm erg fijn.

Noëmi is een heel opgewekt en lief kind. Ze wordt vrolijk wakker en gaat vrolijk naar bed. De hele dag door is ze aan het zingen. De kindercd’s staan vaak aan! Qua taal is ze echt vooruitgegaan. Ze kan haar gedachten en gevoelens beter verwoorden. Afgelopen week belde ik voor het onderhoud van de sondepomp. Noëmi hoorde mij dit zeggen en vroeg angstig: ‘Mam, ikke niet nieuwe slangetje in ziekenhuis?’ (Een nieuwe sonde dus). Het was heerlijk om te kunnen zeggen dat dit echt niet hoefde. Er volgde een diepe zucht van haar; zo opgelucht was ze.