Herstel van de operatie

Zaterdagochtend was ik om 05.00 uur wakker, maar was blij toch nog wat uurtjes geslapen te hebben. Om 06.30 uur besloten Johan en ik naar de I.C. te bellen om te vragen hoe het met Noëmi was. Op dat moment sliep ze nog lekker en we zouden gebeld worden zodra ze wakker was. ’s Nachts was ze een paar keer kort wakker geweest, maar de verpleegkundige besloot ons niet te bellen omdat Noëmi weer lief ging slapen. Op de IC was het erg onrustig. Eén kindje van een paar dagen oud werd constant verpleegd. De verpleegkundige zei dat het beter was als de gordijnen van Noëmi dicht zouden blijven, omdat het anders zoveel onrust zou geven. ’s Middags werd Noëmi verplaatst naar een aparte kamer, omdat het kindje wat zo slecht lag op zaal geopereerd zou worden. Hij was in zo’n slechte conditie dat hij een ritje van de IC naar de OK niet zou overleven. We weten niet hoe het met hem is afgelopen…

Om 15.00 uur mocht Noëmi van de IC af naar de afdeling Chirurgie. Dit vonden we fijn, omdat het goed genoeg met haar ging. Maar ook spannend, omdat ze minder goed in de gaten gehouden wordt. Het verliep allemaal erg goed. Zaterdag zat ze al even op een stoel en heeft een paar stapjes gezet. Zondag gingen we met de rolstoel met z’n vieren naar de speelkamer. Noëmi deed het heel goed! Dit was weer even fijn met elkaar…

Als het maar zacht is…

 

Wat nou een zware buikoperatie?

 

Fysiotherapie voor het hoesten

Maandag werd de morfine afgebouwd. De suprapubische katheter werd afgedopt en Noëmi kreeg de kans om op de natuurlijke manier te plassen. Dit lukte niet, dus werd de katheter weer gebruikt. Dinsdag werd de morfine helemaal stopgezet en woensdag werd de esketamine gestopt. Opnieuw werd geprobeerd of ze kon plassen en het lukte! Er was veel visite en Noëmi liet zien hoe goed ze er aan was. ’s Avonds had ze veel last van buikpijn en werd met een scan gekeken of haar blaas vol zat. Dit was het geval, dus de katheter werd weer gebruikt: ruim 200 ml urine kwam uit haar blaas. Ze knapte er direct van op; ze begon te zingen en uit te sloven.

Jammie, aardbeien!

Ietsje zuurder dan gedacht!

  Toch wel een beetje lekker

De chirurgen zijn gisteren allebei langs geweest en vonden Noëmi er erg goed aan. Als het zo door zou gaan, zou ze donderdag al naar huis mogen…  Woensdag was er weer een artsenoverleg. De oncoloog hoopte al iets gehoord te hebben van de patholoog, maar helaas. Er staat een afspraak met de oncoloog gepland voor volgende week vrijdag. Als ze eerder iets van de patholoog hoort, laat ze het ons weten. We moeten nog even geduld hebben. Vannacht bleef Noëmi uren droog en ze werd weer onrustig. Ik vroeg de verpleegkundige de scan op haar blaas te zetten, omdat ik het idee had dat haar blaas te vol zat. De scan gaf aan dat er bijna geen urine in zat. Dat vond ik erg vreemd… Een half uur later plaste ze zelf 350cc. Dat luchtte op… Twee uur later had ze weer een volle luier, dus kreeg ik weer hoop om vandaag naar huis te mogen. En gelukkig… Noëmi werd ontslagen! Rond 12.00 uur waren we thuis en wat een verrassing toen we voor de deur parkeerden: de deur was versierd met ballonnen en een mooie kaart: ‘WELKOM THUIS’. Bedankt!