Naar huis na 21 dagen!

Vanaf donderdag ging het wat beter met Noëmi. Ze had minder pijn en was opgewekter, had weer zin om te spelen. Hier knapten we allemaal erg van op! De morfinepomp er helemaal afgehaald. Alleen Paracetamol werd nog gegeven. Vrijdagmiddag ben ik met Yael, Annemarie en Mike (vriendje van Yael) naar het zwembad geweest. Dit vond hij heerlijk. Even aandacht voor hem alleen! ’s Avonds kwam oma Ada oppassen op Yael. Opa Bas en ik gingen naar het ziekenhuis. Daar hebben we Johan verrast… Opa bleef bij Noëmi en ik nam Johan mee naar de bioscoop. Even samen weg! Dit was echt genieten. Omdat het met Noëmi best goed ging, konden we ook ontspannen. Toen we terugkwamen, hoorden we van opa dat Noëmi tot 21.30 uur wakker was geweest. Ze was allemaal grapjes aan het maken en aan het kletsen. Johan bleef weer in het ziekenhuis slapen en opa en ik gingen weer naar huis. Zondag hebben Yael en Noëmi een tijdje samen gespeeld met Playmobil in de kamer in het ziekenhuis. Noëmi was nog steeds neutropeen (geen weerstand), dus mag haar kamer niet uit. Ze waren heel lief samen en Yael kreeg af en toe een knuffel van zijn zus. Zodra hij in het ziekenhuis is, wil hij haar heel graag knuffelen. Als ze het niet wil, vraagt hij: ‘Volgende keer dan?’ Dan knikt Noëmi dat ze dat goed vindt. Vanmorgen was de laatste keer dat ze antibiotica kreeg. Er werd weer bloed afgenomen, om te bekijken hoe het bloedbeeld eruit zag. De verpleegkundige stelde voor om de PAC-naald er alvast uit te halen, want die was niet meer nodig. Noëmi was weer overstuur, omdat ze weer naar de behandelkamer moest. Even later toen we weer op onze kamer waren, kwam de verpleegkundige weer langs. Hij had een domme fout gemaakt. Uit haar bloedbeeld bleek dat Noëmi nog bloedtransfusies moest, dus was er een naald nodig! Een hele vervelende fout! Nu moest de kleine meid opnieuw naar de behandelkamer. Ik heb wel een extra cadeautje geëist! Er is ook weer een hartecho gemaakt, om te beoordelen of de hartspier nog krachtig genoeg is. Een bijwerking van één van de cytostatica is dat het een beschadiging van de hartspier kan geven. Daarom worden één keer in de zoveel tijd echo’s gemaakt.

Vanmiddag kwam de oncoloog langs. Noëmi’s bloedwaardes zijn nog zo laag, dat ze zeker nog niet aan een nieuwe kuur kan beginnen. Op dit moment krijgt ze nog bloedtransfusies (de ene duurt een half uur, de andere vier uur), maar ze mag mee naar huis! Waarschijnlijk wordt het wel laat, maar we gaan naar huis! A.s. vrijdag moet ze weer in het ziekenhuis komen voor haar bloedbeeld. De oncoloog zei dat ze wel een bed voor Noëmi reserveert, maar dat het niet zeker is dat de nieuwe kuur dan start (omdat ze niet verwacht dat haar bloedbeeld dan al goed genoeg is om te kunnen starten). Dan start misschien Tweede Kerstdag de nieuwe kuur. Spannend! We zouden natuurlijk graag thuis zijn met Kerst. De oncoloog zei dat ze preventief een antibioticakuur wil starten bij de volgende kuur, in de hoop dat we nu eens een keer wèl naar huis kunnen na de kuur. Er is geen alternatief voor een N8 kuur. Deze moet dus nog een keer, zodat het beste resultaat bereikt kan worden. Men wil geen half werk. Maar ze gaf toe dat het echt een paardenmiddel is; de N8 kuur. Ik ga alvast alle spullen inpakken om te zorgen dat we straks z.s.m. naar huis kunnen!