Na kuur vijf

Noëmi heeft een zware week achter de rug… Tot en met woensdag had ze koorts. De artsen kregen het niet onder controle. Er zijn veel bloedkweken gedaan om op zoek te gaan naar de oorzaak van de koorts. De precieze oorzaak is niet gevonden. Extra onderzoeken zijn gedaan om de oorzaak op de zoeken. Er is een buikfoto gemaakt, een CT-scan gemaakt en er is een buikecho gedaan. Noëmi’s buik was ontzettend opgezet. Uit de foto bleek dat de darmwand dikker is, maar dit is een beeld wat past bij kinderen met chemotherapie. Dit komt omdat de darmwand kapot is… Ook bleek dat er veel lucht in de darmen zit. Hier had ze veel last van. Ze heeft veel gespuugd en veel dunne ontlasting gehad. Daardoor kwam ze veel stoffen tekort. Dit moet allemaal weer in balans komen. Op dit moment worden deze stoffen nog aangevuld. De sondevoeding kon ze helemaal niet meer verdragen en dit wordt nu weer langzaam opgevoerd (woensdagochtend spuugde ze voor het laatst). Voor ontslag uit het ziekenhuis moet ze volledig op sondevoeding zitten en van de TPV voeding af zijn. De antibiotica is een aantal keer aangepast. Dit sloeg allemaal niet aan dus nu krijgt Noëmi een antibiotica die alleen wordt gegeven in gevallen dat er niets aanslaat. Niet heel geruststellend, maar de koorts moet weg. Bij de buikecho werden de lever en de milt uitgebreid bekeken. Het vermoeden bestond dat daar misschien een schimmel zou zitten. Dit is niet gevonden. Er is nogmaals gekeken naar de grootte van de tumor. Deze is minimaal geslonken. We zijn bang voor de bijwerkingen na nog zo’n kuur. Aan de oncoloog hebben we gevraagd of nog zo’n kuur echt noodzakelijk is. Omdat ze afgelopen week al zo slecht heeft gelegen, vraag je je af of ze wel door de volgende kuur heen komt… De angst is zeker aanwezig en niemand kan je iets garanderen. Het belangrijkste wat je wilt weten, is of je kind het overleeft. Er is er maar EEN Die dat weet. Op het moment dat ik ging twijfelen, was er een lieve verpleegkundige en stuurde mijn vriendin een bemoedigende sms. We blijven hopen, maar waar moet je op hopen… In de hemel is geen pijn en verdriet, maar je wilt je kind niet kwijt!

De volgende kuur stond gepland voor a.s. maandag 19 december. Dit gaat sowieso nog niet door. Volgens de arts moet Noëmi zeker tot na het weekend in het ziekenhuis blijven. Misschien dat we dan nog heel eventjes met elkaar kunnen zijn. Het blijft afwachten; er valt niets te plannen. Iedere dag gaat het ietsje beter met Noëmi. De morfinepomp loopt niet meer continu. Als ze pijn heeft, kunnen we haar een shot/ push geven. Dit doen we dan ook een aantal keer per dag. Haar weerstand komt inmiddels weer een beetje op. Ze is nog wel de hele dag in bed. Af en toe speelt ze wat zittend in bed. Verder is het liggen en DVD’s kijken.