vrijdag 11 november 2011

De vierde chemokuur

Het waren vorige week heerlijke dagen thuis. Noëmi voelde zich vrij goed en was lekker opgewekt. Het was bijna als vanouds. Donderdag mocht Yael in groep 1 trakteren. Noëmi was er ook bij (in de week voor de nieuwe kuur is haar weerstand het hoogst). Kinderen zijn heel eerlijk en zeggen alles wat ze denken… ’s Ochtends zei een meisje: ‘Die baby is zielig, die heeft een slangetje in z’n neus.’ Waarop ik zei: ‘Ja, vind je? Ik vind het juist handig, want als ze niet zo goed kan eten, dan krijgt ze eten door het slangetje.’ Het meisje knikte. In twee andere groepen mocht hij ook langs. Daar zei een meisje tegen een jongetje: ‘Toen ik in mijn mamma’s buik zat, had ik nog meer haren!’ Toen moest ik echt wel even slikken. Heel confronterend is dat… Noëmi wordt uitgebreid bekeken en zelf kijkt ze ook zo terug.
 Uitdelen in groep 1/2 B
 Uitdelen in de 3+ groep
Zaterdag werd Yael echt vier jaar! Dit was natuurlijk ook een groot feest. We vonden het zo fijn dat Noëmi er ook bij was! ’s Ochtends even lekker met z’n viertjes… Yael zag zichzelf op televisie en Noëmi riep heel enthousiast: ‘Yael!’ Toen besefte Yael het ook. ‘Yes! Dat ga ik aan m’n vrienden vertellen!’ zei hij…

Noëmi bleef tot 10.30 uur thuis. Daarna werd het drukker en ging ze lekker met opa en oma mee. Ze heeft toen met twee opa’s en twee oma’s gewandeld. Het was een gezellige, ontspannen dag waar we echt van genoten hebben. Zondag ging Noëmi ook mee naar de kerk (pas weer voor het eerst sinds eind augustus). Ze wilde niet naar de crèche, dus namen we haar mee in de kerk. Ik was wel emotioneel, omdat we nu eindelijk weer met z’n vieren konden gaan. Vanuit de gemeente wordt er ontzettend meegeleefd en veel mensen hadden Noëmi niet meer gezien sinds de kuren. ’s Middags zijn we naar de kinderboerderij geweest en hebben we in het bos gewandeld. Nog even weg, even opladen voordat de nieuwe ziekenhuisweek weer zou beginnen.
Maandag werd haar bloedbeeld weer bekeken en daarna startte de kuur. Een tegenvaller was dat we direct weer in een box moesten. Yael had een poosje geleden mogelijk de waterpokken. Noëmi en Rinze kregen hiervoor een injectie, omdat ze met Yael in contact zijn geweest. Door de injectie dragen ze de stoffen bij zich en kunnen ze eventuele andere kinderen ook besmetten. Op deze afdeling zijn ze met dit soort virussen ontzettend streng, omdat de kinderen heel laag in hun weerstand zitten. Het is echt levensgevaarlijk! Wij mogen ook de box niet uit en moeten alles aan de verpleging vragen. Ook een kopje thee mag niet gehaald worden. Flink afzien dus… Het is erger dan een gevangenis, daar mag je tenminste nog luchten iedere dag! Als we op de afdeling komen, moeten we direct de box in. Gaan we eruit, moeten we de afdeling verlaten. Het loopt t/m a.s. zondag 13 november. Dan mag ze hopelijk weer door de gangen crossen op een auto. Noëmi doet het wel weer ontzettend goed deze week!  Ze is echt een schatje… We kwamen op de kamer maandag, ze zag de televisie en zei: ‘Joepie, televisie kijken!’ Thuis gaat ‘ie beperkt aan, maar hier kijkt ze vaak televisie. Lekker afleiding en als je je niet goed voelt, wil je het liefste liggen en een filmpje kijken. Dinsdagmiddag had ze plotseling 38.8’C. Er werden direct bloedkweken afgenomen. Hier is weer niets uitgekomen. Waarschijnlijk is de koorts een reactie op de chemokuur. Voor volgende week staan ook weer allerlei afspraken gepland. Deze opname is t/m maandag 14 november, op dinsdag 15 november krijgt Noëmi een injectie voor de MIBG-scan. De vloeistof kan dan in haar lichaam trekken. Woensdag 16 november wordt de MIBG-scan gedaan en ook een MRI-scan. Afhankelijk van de uitslagen hiervan, kan besloten worden om Noëmi te opereren (de tumor weghalen). Ik schreef het al eens eerder; men is blij als 95% weggehaald kan worden. We willen graag dat er gauw geopereerd wordt, maar dit zal ook heel spannend worden. Het is niet zomaar even een kleine operatie… Als we meer weten, kunnen jullie het weer lezen.
We willen iedereen opnieuw bedanken voor de kaarten (ze blijven komen!), cadeautjes, sms-jes, telefoontjes en natuurlijk de gebeden!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten