Wat een tegenvaller!

Dinsdagmiddag werd Noëmi ontslagen uit het ziekenhuis, omdat ze geen koorts meer had. Als ze binnen 48 uur weer koorts zou hebben, zou ze weer naar het ziekenhuis moeten. Bij thuiskomst bleek ze koorts te hebben… Johan besloot om het nog even aan te kijken. ’s Avonds had ze 37.9’C en woensdag 37.0’C. Ze is erg verkouden en hoest nog lelijk.

Vanmiddag tegen 16.00 uur belde een arts uit het JKZ dat in de bloedkweek van Noëmi van afgelopen week weer een zelfde bacterie als eerder deze week gevonden is. Ze vertelde dat ik gelijk naar het ziekenhuis moest komen, zodat een antibioticakuur gestart kon worden. Hier hadden we echt niet op gerekend! Ik vertelde dat ik het echt niet zag zitten; Noëmi had ook geen koorts en Johan is vandaag jarig. Er werd nog telefonisch overlegd met de oncoloog in het Sophia… Deze belde me later op en vertelde dat het echt noodzakelijk is dat Noëmi de antibioticakuur krijgt. Waarschijnlijk zit de bacterie in de Port-a-Cath. Er kan geen chemokuur gestart worden zolang de bacterie er nog zit, omdat ze dan echt ziek gaat worden. Nu mag ze morgen starten. Deze kuur duurt een week en ze moet dan ook weer in het ziekenhuis blijven slapen. Aansluitend aan de antibioticakuur volgt de chemokuur (die nu dus weer uitgesteld is)!!! Dit wordt weer twee weken ziekenhuis; echt even flink balen. Natuurlijk zijn we heel blij dat ze het zo goed doet en lekker speelt en vrolijk is, maar de verwachting was in eerste instantie dat ze morgen de laatste dag van de laatste kuur zou hebben en dan valt het tegen als alles weer opgeschoven wordt. En sowieso, het om de beurt in het ziekenhuis slapen, daar knap je ook niet van op. Gelukkig is Noëmi er zelf wel heel goed onder. We vertelden dat ze vannacht nog één nachtje thuis slaapt en dan 7 nachtjes in het ziekenhuis en daarna de chemokuur krijgt. Zij vond het wel prima (ze heeft nog niet echt een tijdsbesef), maar Yael vond het niet leuk…